Nicaragua

Daar is het volgende verslagje alweer!

Ditmaal schrijf ik hem vanuit Antigua in Guatemala waar ik afgelopen dinsdag ben aangekomen . De dingen die ik hier beleef komen de volgende keer aan bod. Hierbij eerst een verslagje over het mooie Nicaragua!

Vanuit La Fortuna in Costa Rica heb ik de bus gepakt naar Los Chiles, de grensovergang in het oosten van Nicaragua.

De meeste backpackers kiezen voor de grensovergang in het westen. Dit gebied is vele malen toeristischer dan de oostkant maar aangezien ik beide kusten bereis kies ik ervoor ook minder populaire kant van Nicaragua te bereizen.

Het duurde vrij lang voordat ik de grens over was, alle tassen werden doorzocht en er waren veel mensen die de grens over wilden. Nadat ik eindelijk in Nicagagua was aangekomen ben ik met een minibusje naar San Carlos gegaan. Direct over de grens was het verschil met Costa Rica duidelijk zichtbaar. Costa Rica is erg strikt op het scheiden van afval en je ziet er weinig afval op straat. Ook zijn de meeste wegen en huizen goed onderhouden. Dit is in Nicaragua wel anders hier zie je erg veel plastic op straat en het straatbeeld is anders, de mensen lijken armer. Aangekomen in San Carlos ben ik op zoek gegaan naar een hostel. Hier liep ik toch wel weer even tegen mijn gebrekkige Spaans aan.. Ik heb tijdens de reis en in San Carlos geen één toerist gezien en ik was blij dat ik me via m’n Spaanse boekje en google translate toch nog een beetje verstaanbaar kon maken..

Ik sliep die nacht in een klein hostel waar geen stromend water was. De eigenaar was wel superaardig, hij probeerde mij overal mee te helpen en heeft zelfs een tijd uit mijn boekje gelezen omdat hij graag een beetje Engels wil leren spreken. Die avond hoorde ik een Nicaruaanse jongen Engels praten aan de telefoon. Hij bleek een oorspronkelijke bewoner te van het Indio Maiz (een groot, bijzonder natuurreservaat) te zijn. Hij gaat naar conferenties over de hele wereld om te zorgen dat dit gebied goed beschermd blijft. Vooral omdat er plannen zijn voor het bouwen van een tweede Panama kanaal die dan dwars door lake Nicaragua en Rio San Juan door het Indio Maiz gaat om zo een verbinding te vormen tussen de Pacifische en de Caribische/Atlantische Oceaan. Dit zou natuurlijk goed zijn voor de economie van dit land maar verschrikkelijke gevolgen hebben voor de natuur in dit gebied.

De volgende ochtend ben ik vroeg op de boot gestapt richting El Castillo. Deze plaats ligt aan de rand van het Indio Maiz. Vanaf het water zie je het Spaanse ford al staan. De Spanjaarden hebben destijds een groot ford gebouwd om het gebied tegen piraten te beschermen.

Daar aangekomen ben ik naar een klein hosteltje gelopen dat word gerund door een lokale familie. Ontzettend lieve mensen en er waren tot mijn verbazing prachtige kamers met tweepersoonsbed en schone wc’s en douche:D Die dag ben ik naar het ford gelopen waar ik een Amerikaanse man tegenkwam. Er was een klein museumpje en je kon door het hele ford lopen. Vanaf het dak had je een prachtig uitzicht op de omgeving. Daarna hebben we geluncht met heerlijk vers gevangen vis!

’s Avonds kwam ik 3 Duitsers tegen op straat met wie ik de volgende dag een tour ben gaan doen naar het Indio Maiz national park. We kregen een paar rubberlaarzen en gingen met een klein bootje de rivier op. Na een tijdje gevaren te hebben kwamen we bij een militaire basis waarvandaan onze hike naar het park begon. We hadden een Spaans sprekende gids bij ons en ik had geluk, mijn Duitse vrienden spraken Spaans dus konden het één en ander vertalen. De gids vertelde vanalles over de bomen en planten. Bijv. dat ze hier sommige bladeren als vijl gebruiken en sommige planten als verdovingsmiddel. Het sap van deze plant werkt verdovend, ik mocht het proberen en inderdaad mijn hele mond begon te tintelen en gevoelloos te worden (het trok gelukkig wel snel weer weg)

Hij liet ons ook een boom zien met allemaal scherpe stekels waar ze vroeger pijlen van maakten. Hier werd dan het gif van gifkikkers op gedaan (deze rood,zwarte kikkertjes hebben we ook gezien) en werd er op deze manier gejaagd. We hebben nog mooie vogels en een paar aapjes gezien en hierna hebben we nog een tijdje in de rivier gezwommen tussen de visjes. Beetje eng.. maar wel lekker verfrissend.

’s Avonds hebben we nog een tour geboekt bij de eigenaar van mijn hostel. Hij, zijn zoon en twee dochters namen ons mee op een alligator tour. We begonnen om 18.30 toen het donker begon te worden. Gewapend met zaklampen gingen we de rivier op. En na nog geen 5 min was het al raak! De boot werd voorzichtig naar de kade gevaren en hoppakee voor we het wisten had hij er één te pakken. Prachtige beesten, erg indrukwekkend. Met onze lampen zagen we verschillende keren oogjes oplichten aan de kade. Nog een keer slaagden we er in één te vangen ditmaal een kleintje. Een schattig kaaimannetje:)

We hebben hierna nog twee groene hagedissen gevangen en een kikker. Ook zagen we wat slapende vogels in de bomen. Een gave trip! Wat ook mooi was, was de sterrenhemel vanaf de boot. Als we onze lichten uit deden en naar boven keken was er niks anders dan sterren.. Wow!

De volgende dag ben om 5.15 op de boot gestapt terug naar San Carlos. Hiervandaan heb ik een bus gepakt naar Managua. Erg leuk om te zien deze ¨Chickenbusses¨ Het zijn gepimpte oude Amerikaanse schoolbussen die worden gebruikt door zowel de locale bevolking als de toeristen. De bussen worden helemaal volgepropt en zelfs dan nog komen er bij elke stop mensen binnen die vanalles en nog wat verkopen ook staat de muziek altijd aan en worden er voornamelijk Spaanstalige smarlappen gedraaid :). Er is dus altijd wat te beleven in deze bussen. Helaas zijn ze niet zo comfortabel als de Nederlandse bussen, deze bus stopte ook geen een keer om naar het toilet te kunnen dus op het eind van de 5 uur durende rit knapte ik bijna.. In Managua aangekomen (de hoofdstad van Nicaragua) heb ik de taxi genomen naar een hostel (ook deze plaats heeft geen goede reputatie wat betreft veiligheid) Prima hostel- met zwembad wat niet verkeerd was na zo’n lange drukke busrit. De 28e ben ik met een groep Nederlanders en één Deen naar Leon gegaan.

Daar hebben we ingechecked in het hostel Tortuga Booluda wat de luie schildpad betekend. Toepasselijke naam want in de tuin liggen inderdaad een paar schildpadjes te chillen!

s’Avonds zijn we uitgegaan. Er was een beachparty met vooral lokals. Een bijzonder gezicht. De anders vaak relatief netjes gekleede vrouwen gaan helemaal los zowel in kleding als in het dansen. Ik kon er niet aan tippen.. Daarna zijn we nog naar een andere club gegaan. Was een geslaagde avond. Zaterdag zijn we naar het strand – Las Penitas gegaan. Mooi stand en vooral de zonsondergang daar was wel erg mooi. De volgende dag hebben ik, Anne, Albert en Joep een tour geboekt naar de Cerro Negro vulkaan om deze te beklimmen en er vervolgens met een houten plank weer vanaf te glijden. – vulcanoboarding.

´s Ochtends zijn we vanaf een ander hostel opgepikt door een grote truck waarmee we naar de voet van de vulkaan zijn gereden. De Cerro Negro is een jonge jonge, actieve vulkaan die erg opvalt in het groene heuvel landschap van dit gebied. De eerste aanblik was dan ook wel indrukwekkend en ik begon mezelf af te vragen of dit wel zo´n goed idée was.. We kregen een overal, bril en een board en begonnen aan de klim naar boven. Dit viel niks tegen en na een klein uur waren we op de top van de vulkaan. Als je in de krater keek kon je goed zien dat de vulkaan actief is (rook, geel, rode kleur) Na even van het prachtige uitzicht te hebben genoten was het dan toch echt tijd om aan de afdaling te begiggen.. De overalls gingen aan en daar gingen de eersten. Met kriebels in m´n buik ging ook ik op m´n board zitten en op het armsignaal van de gids ging ik dan.. Gelukkig had ik snel in de gaten hoe ik moest remmen en sturen en voordat ik het wist was ik eigenlijk alweer beneden. Echt gaaf! Het leek erg snel te gaan, al bleek later dat ik één van de sloomste was;P Maar goed ben er dan ook niet af gevallen! Van onze groep vlogen er toch wel een aantal van hun plank, wat erg hard kan gaan maar op een paar schrammen na raakte niemand gewond.

Maandag heb ik met twee Canadezen en een Amerikaan de kathedraal van Leon beklommen. Een prachtige witte kathedraal met ook een spierwit dat met mooie torentjes een goed uitzicht over de stad. Ook hebben we wat marktjes bezocht. Echt een leuke stad stad Leon!

De volgende dag ben ik met de bus naar Matagalpa gereden. Een stadje in het Noorden van Nicaragua. Hier heb ik een wandeling gemaakt naar het hoogste punt van de stad waar op de top een Mariabeeld en kruis staat. Deze word savonds verlicht en is vanuit de hele stad zichtbaar. Het was een mooie wandeling van zo´n 3 uur en heb onderweg erg veel mooie vlinders gezien ook het uitzicht vanaf de top was zeker de moeite waard.

Donderdag heb ik om 6.00 de bus genomen naar Peñas blancas, dit natuurgebied ligt op drie uur rijden van Matagalpa. Ik was in slaap gevallen maar werd gelukkig net op tijd wakker. Toen ik de bus uitstapte stond ik echt even met m´n ogen te knipperen zo´n mooi natuurgebied. Het was nog ochtend en de rotsen en bomen staken prachtig af in witte mist. Na een kwatier wandelen kwam ik aan bij het bush hostel welke mij in Matagalpa was aangeraden. Het hostel stond op een prachtige plek en de dorm zag er ook netjes uit. Helaas bleek dat ik de enige backpacker was waardoor ik deze hele kamer voor mezelf had (een kamer met 12 bedden) nog leuker deze kamer stond een stuk van de andere kamers vandaan midden in het bos.. Gelukkig bleek later dat er nog een Belgisch stel op het terrein verbleef. Ook was er één Engels sprekende vrouw met wie ik later de smiddags een hike naar een prachtige waterval heb gemaakt. Onderweg vertelde ze me vanalles over de dieren en planten in dit gebied. s Avonds werd er heerlijk voor ons gekookt en daarna was het alweer tijd om naar bed te gaan. Ik moet zeggen dat ik het wel wat spannend vond zo helemaal alleen op een lege kamer. Er zaten ook wat gaten in de muren welke ik heb opgevuld met de kussens van de andere bedden. Held die ik ben;) hierna heb ik eigenlijk heerlijk kunnen slapen met de geluiden van het de jungle om me heen. De volgende ochtend werd ik dan ook uitgerust wakker en maakte me op voor een ochtendwandeling tot ik in mijn ooghoek wat zag bewegen op de muur.. ja hoor het was er toch één gelukt om m´n kamer binnen te komen- een mega grote spin! Ik was wel blij dat hij zo lief was om zichzelf pas ´s ochtends te laten zien.. ik denk dat ik anders toch wel wat minder goed had geslapen.. Na de wandeling naar een wat kleinere waterval heb ik de bus gepakt naar Esteli. Daar heb ik een tour geboekt naar Somoto Canyon welke de volgende dag om 7.00 begon. Met 2 Duitsers en 6 Nederlanders zijn we op de bus gestapt naar Somoto. Daar werden we opgepikt en naar de Canyon gebracht.

Na nog even wat te hebben gegeten ging de tour van start. Het was een vrij pittige maar prachtige wandeling over stenen en door kleine watertjes. Later kwamen we ook op diepere gedeeltes waar we doorheen moesten zwemmen. Ook waren er hoge rotsen in en aan de zijkanten van het water waar we soms vanaf konden springen. De hoogte varieerde van 1 tot 20 meter. Ik ben van een aantal afgesprongen maar sommige waren me echt te hoog. Alleen onze gids durfde van de 20 meter hoge rots te springen. Na nog een stuk in de canyon te hebben gezwommen werden de rotsen steeds hoger en de rivier smaller. In dit gedeelte hielden zich ook vleermuizen verscholen. Een paar keer vlogen ze ons om de oren. Hierna hebben we nog een stukje gevaren en het laatste stuk werd ter voet afgelegd. In totaal duurde de tour zo´n 6 uur. Op het einde kregen we nog een heerlijke lunch die we in tien minute hebben moeten opeten omdat we nogal waren uitgelopen en anders de bus zouden missen..

Zondag 7 februari moest ik vroeg op ( 4.30! ) ik had namelijk samen met Lars en Jolan (een Nederlands stel) een tour geboekt naar Miraflor met overnachting bij een lokale familie. Na een busrit van zo´n 1,5 uur warden we opgepikt door onze gids Nelson. Hierna hebben we ook nog zo´n 1,5 uur gelopen voordat we bij de familie waren. Dit was een mooie hike al konden Jolan en Lars er wat minder van genieten aanzezien zij hun grote backpacks bij zich hadden.. Vooral omdat het eerste gedeelte ook vooral veel klimmen was. Gelukkig werden we hartelijk onvangen door Marlon en Mayra en hun familie en kregen een uitgebreid ontbijt met natuurlijk gallo pinto (rijst en bonen, het nationale gerecht van Nicaragua) gebakken banaan en zoute witte kaas maar ook aardappelkoekjes en een soort stamppot.

We konden nog even uitbuiken waarnaar de echte hike kon beginnen. Hier is de natuur toch wel wel heel anders. Open vlaktes en andere soorten bomen waaronder ook één waarin de ¨old mans beard¨ groeit, een plantje een normale boom doet veranderen in een horrorachtige boom - zie foto´s . Onderweg kwamen we ook langs grotten waar Nelson een legende over een dwergje vertelde.

Tijdens de hike kwamen we op plekken met prachtige uitzichten over Miraflor. Onze vrolijke gids Nelson sprak vrij goed Engels en leerde ons wat Spaanse woordjes tijdens de trip. Ook is hij helemaal gek van vogels en samen hebben we toch wel wat vogels en een eekhoorntje weten te spotten. Hierna hebben we nog een rondleiding gehad over het proces van koffieboon tot aan een vers kopje koffie. Voor de mensen in deze dorpjes in dit de grootste inkomensbron en ik vond het erg interessant om te zien waar mijn lekkere bakkie koffie nou eigenlijk vandaan komt! s Avonds hebben we nog wat gekaart en de volgende dag zijn we weer terug naar Esteli gereist vanwaar ik de bus naar Leon heb gepakt. Hier heb ik een shuttle naar Antigua geboekt.

Tot zover Nicaragua, waar ik veel leuke dingen heb meegemaakt.
Nadat ik Guatemala (en misschien Belize) heb bereisd kom ik hier weer terug en reis ik via de westkust naar beneden. Over deze plaatsjes heb ik al veel goede verhalen gehoord en ook hier kijk ik zeker naar uit!

Tot het volgende verslag! xx